Ogień

Zostawiam tutaj sen, który miałam trzy lata temu. Po co? Nie wiem... ale taką mam potrzebę, w końcu to inwentaryzacja snów.:) 

Żywioł ognia... hm... Człowiek, który robił mi akupunkturę zdiagnozował u mnie jego braki.  W pracy z przyjemnością wpatruję się w ogień w kominku. Ale ten sen... czasem w obliczu ekstremalnych sytuacji staje się ważne to co faktycznie jest ważne w życiu, a co  w monotonii codzienności spycha się na plan dalszy, zapomina o tym, jakby to mogło poczekać.

Ogień

…obserwowałam z daleka drogę i ciąg jadących samochodów… nie byłam sama… nagle biała furgonetka wybuchła… powiedziałam, że musiał ktoś podłożył pod nią bombę… pomarańczowy ogień, skłębiony, pokrył drogę… było to straszne… ludzie uciekali w naszą stronę… widziałam biegnącego strażaka, na którym tliło się ubranie i jadącą samą przyczepę, w której stała młoda dziewczyna… była w szoku, miała niewidzące oczy i osmalone blond długie włosy… potem widziałam jakiegoś chłopaka w przejeżdżającym samochodzie, rozglądał się przestraszony i wiedziałam, że szukał tej dziewczyny… zastanawiałam się, że to jakiś cud, że tam ktoś przeżył, bo ogień po wybuchu był taki ogromny i zajął całą drogę, a jednak z tej katastrofy wychodzili żywi ludzie…
Najbardziej ze snu pamiętam ogień, był potężny, złoty i pomarańczowy, tworzył wzory, pulsował, mógł nawet wydawać się piękny, gdy tak głębił się jak żywy, ale mnie przerażał jego ogrom i niszczycielska siła.